راهرو سرپوشیده موقت (از مقررات ملی چه میدانیم)
قانون راهرو سرپوشیده موقت یکی از بخش‌های مقررات ملی ساختمان می‌باشد که به مبحث ۱۲ اشاره دارد. این مقررات به منظور تضمین ایمنی و سلامت در محیط‌های ساختمانی تهیه شده‌اند. مقصود از راهرو سرپوشیده موقت، فضایی است که برای عبور افراد و امور مربوط به ساخت و ساز به‌طور موقت و در زمانی که ساختمان در حال اجرا یا بازسازی است، تعیین می‌شود.
مقررات ملی ساختمان در مبحث ۱۲، شامل ضوابط و مقرراتی است که برای طراحی، اجرا، نصب، و نگهداری راهروهای سرپوشیده موقت لازم است. این شامل ابعاد و ارتفاع راهروها، مواد ساختمانی استفاده شده، امکانات ایمنی و اطفاء حریق، تهویه، نورپردازی، و دیگر جنبه‌های مرتبط با راهروهای سرپوشیده موقت می‌شود.
اهداف اصلی این مقررات عبارتند از:
- ایجاد شرایط ایمنی برای افراد در زمانی که ساختمان در حال ساخت یا بازسازی است.
- ارتقاء کیفیت ساختمان‌ها و پیشگیری از وقوع حوادث و نقصان‌های احتمالی.
- اطمینان از اجرای صحیح و استاندارد سازه‌های موقت.
به‌طور کلی، قانون راهرو سرپوشیده موقت به عنوان یک بخش از مقررات ملی ساختمان، تضمین می‌کند که فرآیند ساخت یا بازسازی ساختمان به‌طور ایمن و با رعایت استانداردهای لازم صورت گیرد.
